Łączna długość podziemi wynosi 270 m., maksymalna wysokość – 10 m.; trasa zwiedzania (81 m.) obejmuje zejście dawną studnią austriacką oraz oddzielone przewężeniami 3 komory skalne. Wnętrze jaskini uformowało się 12-1,6 mln lat temu w wyniku procesów rzeźbotwórczych (krasowych). Od VII w. stale uczęszczana przez człowieka. Pierwszą informację o jaskini podał wraz z legendą o smoku wawelskim Mistrz Wincenty zw. Kadłubkiem w Kronice polskiej (XII/XIII w.). W XVII i XVIII w. przy jaskini i w jej południowej części działała słynna karczma, opisywana przez zagranicznych podróżników i dyplomatów. Prace przy wznoszeniu w latach 1790-92 fortyfikacji kleszczowych objęły też Smoczą Jamę; zamurowano dwa dolne otwory, jednocześnie odsłaniając dwa otwory w stropie. Jeden z nich nakryto później (1830 r.) ceglaną kopułą, drugi zaś wykorzystano do budowy szybu z klatką schodową (1851 r.).
Źródło: www.krakow.pl
