slaskie.travel
Najstarsze wzmianki o rodzie Henckel von Donnersmarck datują się na przełom XIV i XV w. Pierwsza połowa XVII stulecia to czasy, w których główna siedziba rodu przeniesiona została ze Spisza na Śląsk, gdzie niebawem stali się oni panami majątków w Świerklańcu i Boguminie. W drugiej połowie XVII w. wyodrębniły się dwie główne linie rodu: bytomsko-siemianowicka i świerklaniecko-tarnogórska. W XIX w. Donnersmarckowie stali się jednym z najbogatszych i najbardziej wpływowych rodów na Śląsku i w ogóle w Niemczech. Żyjący w latach 1830-1916 Guido Henckel von Donnersmarck był, po Alfredzie Kruppie, najbogatszym człowiekiem w Niemczech. Dziedziczną godność pruskiego księcia otrzymał on od cesarza Wilhelma II w 1901 r. W latach międzywojennych Donnersmarckowie linii świerklaniecko-tarnogórskiej zachowali swoje zakłady znajdujące się w polskiej części Śląska, jednak w 1928 r. sprzedali większość z nich.
Dawna Dyrekcja Kopalń i Hut Donnersmarcków znajduje się w centralnej części Świętochłowic, przy obecnej ul. Katowickiej 30. Na budynku widnieje data 1897, choć przypuszcza się, iż powstał on wcześniej, jeszcze przed rokiem 1883. Budynek pełni obecnie funkcję domu mieszkalnego. O znaczeniu rodu Donnersmarcków świadczyć może m.in. fakt lokalizacji ewangelickiego kościoła św. Jana Chrzciciela w Świętochłowicach. Gdy tutejsza społeczność ewangelicka, na przełomie XIX i XX w., postanowiła wznieść swój kościół, książę Guido Henckel von Donnersmarck podarował grunt i sfinansował budowę. Równocześnie nieprzypadkowo kościół ten zbudowany został właśnie obok gmachu Dyrekcji Hut i Kopalń, stając doń frontem - zgodnie z życzeniem księcia. Wspomnieć warto, że z gmachu Dyrekcji prowadziło niegdyś przejście do uruchomionej w 1873 r. kopalni Deutschlandgrube, które zamknięte zostało z powodu szkód górniczych w latach po II wojnie.
