Wyszukiwarka
Liczba elementów: 27
Dworzec kolejowy
Wycieczki: Spacerem po Sosnowcu
Pierwsza linia kolejowa w Królestwie Polskim została otwarta w roku 1845. Należała ona do słynnej Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej (Kolej Warszawsko-Wiedeńska), która połączyła stołeczną Warszawę z granicą zaboru austriackiego, skąd liniami austriackimi można się było dostać aż do Wiednia. Dla rozwijającego się wówczas dynamicznie Zagłębia Dąbrowskiego wielkie znaczenie miała budowa odgałęzienia prowadzącego od głównej linii Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej do granicy z Prusami. I właśnie z okazji realizacji tej inwestycji, w okolicy miejscowości o nazwie Sosnowice stanął w roku 1859 okazały dworzec kolejowy. Z czasem Sosnowice zmieniły nazwę na Sosnowiec, a dworzec był jego oknem na świat. Projektantem sosnowieckiego dworca był przybyły z Włoch Enrico (znany również jako Henryk) Marconi. Architekt w swoich dziełach często odwoływał się do wzorców antycznych i budowli klasycystycznych. Taki jest chociażby pałac Paca w Warszawie, sanatorium Marconi w Busku Zdroju czy pałac Wielopolskich w Chrobrzu. W takim też stylu - neoklasycystycznym - wybudowano gmach dworca kolejowego w Sosnowcu. Twórca wzorował się na eleganckim Dworcu Wiedeńskim w Warszawie. Gmach jest dwukondygnacyjny, z siedmioosiowym ryzalitem w fasadzie frontowej. Elementem późniejszym jest gmach hali głównej. Od strony peronów znajdują się parterowe dobudowy. W okresie świetności dworzec dysponował pokojami gościnnymi i restauracją. W 1863 roku na terenie dworca doszło do krwawej bitwy powstańców styczniowych z wojskami rosyjskimi.
więcej >>
Dworzec w Sosnowcu
Wycieczki: Spacerem po Sosnowcu
Pierwsza linia kolejowa w Królestwie Polskim została otwarta w roku 1845. Należała ona do słynnej Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej (Kolej Warszawsko-Wiedeńska), która połączyła stołeczną Warszawę z granicą zaboru austriackiego, skąd liniami austriackimi można się było dostać aż do Wiednia. Dla rozwijającego się wówczas dynamicznie Zagłębia Dąbrowskiego wielkie znaczenie miała budowa odgałęzienia prowadzącego od głównej linii Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej do granicy z Prusami. I właśnie z okazji realizacji tej inwestycji, w okolicy miejscowości o nazwie Sosnowice stanął w roku 1859 okazały dworzec kolejowy. Z czasem Sosnowice zmieniły nazwę na Sosnowiec, a dworzec był jego oknem na świat. Projektantem sosnowieckiego dworca był przybyły z Włoch Enrico (znany również jako Henryk) Marconi. Architekt w swoich dziełach często odwoływał się do wzorców antycznych i budowli klasycystycznych. Taki jest chociażby pałac Paca w Warszawie, sanatorium Marconi w Busku Zdroju czy pałac Wielopolskich w Chrobrzu. W takim też stylu - neoklasycystycznym - wybudowano gmach dworca kolejowego w Sosnowcu. Twórca wzorował się na eleganckim Dworcu Wiedeńskim w Warszawie. Gmach jest dwukondygnacyjny, z siedmioosiowym ryzalitem w fasadzie frontowej. Elementem późniejszym jest gmach hali głównej. Od strony peronów znajdują się parterowe dobudowy. W okresie świetności dworzec dysponował pokojami gościnnymi i restauracją. W 1863 roku na terenie dworca doszło do krwawej bitwy powstańców styczniowych z wojskami rosyjskimi.
więcej >>
Elewacja wschodnia
Wycieczki: Zagłębiebiowskie Zamki i Pałace, Pałac Mieroszewskich
O Gzichowie (obecnie dzielnicy Będzina) wspomina się po raz pierwszy w XVII wieku, kiedy był częścią składową Małobądza. W 1702 roku wzniósł tutaj swój pałac Kazimierz Mieroszewski, chorąży Księstwa Siewierskiego. W rękach Mieroszewskich budynek pozostawał do lat 30. XIX wieku, kiedy to w jego posiadanie weszli Siemieńscy. Po nich właścicielami Gzichowa były zarówno osoby prywatne, jak i duże przedsiębiorstwa. Wreszcie, w latach 80. ubiegłego wieku, jego gospodarzem zostało Muzeum Zagłębia. Pałac w Gzichowie był wielokrotnie modernizowany i upiększany - obecnie ma wygląd barokowo-klasycystyczny. Dwukondygnacyjną budowlę wzniesiono z cegły, na planie prostokąta. Po bokach umieszczono alkierze. Dach jest mansardowy, z lukarnami. Ryzalit środkowy zwieńczono szczytem ze spływami ozdobionymi wolutami. Przed wejściem głównym znajduje się portyk, którego kolumny podtrzymują balkon. We wnętrzach odnajdziemy wiele elementów pierwotnego wystroju. W okolicy pałacu stoją oficyny i zabudowania gospodarcze; dopełnieniem zespołu pałacowego jest park. Wystawę, która najlepiej wpisuje się w zabytkowy gmach, zatytułowano „Wnętrza stylowe XVIII i XIX w.”. Wzrok przyciągają rzadko spotykane polichromie klasycystyczne (np. „Salon Wodzów Antycznych”), zabytkowe meble, dywany, wyroby rzemiosła artystycznego oraz obrazy i rzeźby. Bogato prezentuje się kolekcja broni białej i palnej oraz uzbrojenia ochronnego. Ponadto w pałacu odnajdziemy zbiór obrazów i grafik będzińskiego artysty pochodzenia żydowskiego, Samuela Cyglera, który został zamordowany w 1943 roku w Auschwitz. W nieco inny świat wprowadzają wystawy: etnograficzna (poświęcona kulturze ludowej z terenu Zagłębia) oraz archeologiczna (pokazująca życie w osadzie kultury łużyckiej oraz grodzie wczesnośredniowiecznym).
więcej >>
Elewacja zachodnia
Wycieczki: Zagłębiebiowskie Zamki i Pałace, Pałac Mieroszewskich
O Gzichowie (obecnie dzielnicy Będzina) wspomina się po raz pierwszy w XVII wieku, kiedy był częścią składową Małobądza. W 1702 roku wzniósł tutaj swój pałac Kazimierz Mieroszewski, chorąży Księstwa Siewierskiego. W rękach Mieroszewskich budynek pozostawał do lat 30. XIX wieku, kiedy to w jego posiadanie weszli Siemieńscy. Po nich właścicielami Gzichowa były zarówno osoby prywatne, jak i duże przedsiębiorstwa. Wreszcie, w latach 80. ubiegłego wieku, jego gospodarzem zostało Muzeum Zagłębia. Pałac w Gzichowie był wielokrotnie modernizowany i upiększany - obecnie ma wygląd barokowo-klasycystyczny. Dwukondygnacyjną budowlę wzniesiono z cegły, na planie prostokąta. Po bokach umieszczono alkierze. Dach jest mansardowy, z lukarnami. Ryzalit środkowy zwieńczono szczytem ze spływami ozdobionymi wolutami. Przed wejściem głównym znajduje się portyk, którego kolumny podtrzymują balkon. We wnętrzach odnajdziemy wiele elementów pierwotnego wystroju. W okolicy pałacu stoją oficyny i zabudowania gospodarcze; dopełnieniem zespołu pałacowego jest park. Wystawę, która najlepiej wpisuje się w zabytkowy gmach, zatytułowano „Wnętrza stylowe XVIII i XIX w.”. Wzrok przyciągają rzadko spotykane polichromie klasycystyczne (np. „Salon Wodzów Antycznych”), zabytkowe meble, dywany, wyroby rzemiosła artystycznego oraz obrazy i rzeźby. Bogato prezentuje się kolekcja broni białej i palnej oraz uzbrojenia ochronnego. Ponadto w pałacu odnajdziemy zbiór obrazów i grafik będzińskiego artysty pochodzenia żydowskiego, Samuela Cyglera, który został zamordowany w 1943 roku w Auschwitz. W nieco inny świat wprowadzają wystawy: etnograficzna (poświęcona kulturze ludowej z terenu Zagłębia) oraz archeologiczna (pokazująca życie w osadzie kultury łużyckiej oraz grodzie wczesnośredniowiecznym).
więcej >>
Fontanna przy kaplicy
Wycieczki: Pałac Donnersmarcków w Brynku
Brynek jest niedużą wioską, położoną w sąsiedztwie Tworoga, przy drodze z Tarnowskich Gór do Lublińca. Źródła historyczne po raz pierwszy wspominają o osadzie w XVI wieku. Później należała ona do dziedziców Tworoga, m.in. z rodu de Verdugo, Colonnów i Gastheimbów. W 1818 r. dobra Brynek zostały nabyte przez Bernarda Rosenthala z Wrocławia. Rosenthalowie wznieśli w Brynku w 1829 roku pierwszy pałac. Zaprojektowano go w stylu klasycystycznym. W drugiej połowie XIX wieku gmach przebudowywał Otto von Rosenthal w oparciu o plany architekta, Karla Johanna Lüdeckego. Do pałacu dostawiono wówczas dwa skrzydła i dwie wieże. W 1889 roku zmarł ostatni dziedzic Brynka, Hugo von Rosenthal, pozostawiając małoletnią córkę. Zarząd nad majątkiem przejęli opiekunowie prawni. Wtedy nabyciem pałacu zainteresowała się jedna z najbogatszych rodzin niemieckich – Henckel von Donnersmarck. Sfinalizowano to w 1904 roku, kiedy Brynek kupił hrabia Hugo II z przeznaczeniem na główną siedzibę linii siemianowickiej rodu von Donnersmarcków. Pałac zdawał się nie spełniać oczekiwań hrabiego, gdyż po rozebraniu do fundamentów na jego miejscu wzniesiono nowy. Plany przygotował architekt z Wrocławia, Karl Grosser. Obiekt zbudowano w ciągu jednego, 1905 roku, chociaż prace wykończeniowe trwały do 1908. Pałac zyskał oblicze eklektyczne, z przewagą elementów barokowych. Pałac w Brynku jest budowlą posadowioną na planie podkowy, z dwiema ośmiobocznymi wieżami, na których osadzono cebulaste hełmy. Dach jest mansardowy z lukarnami. Najbardziej zdobiony jest środkowy ryzalit z portykiem przed głównym wejściem. Zachowane zostały efektowne wnętrza pałacowe, m.in. hol główny, jadalnia czy kaplica pałacowa pod wezwaniem św. Franciszka z Asyżu i św. Huberta. W sąsiedztwie pałacu odnajdziemy rozległy park krajobrazowy z ogrodem botanicznym. W pobliżu są także inne zabudowania, jak np. okrągła wieża wodna z budynkiem bramnym, stajnia, wozownia, maneż, budynki mieszkalne - wszystkie wzniesione z cegły klinkierowej. W pałacu znajduje się obecnie internat Zespołu Szkół Leśnych i Ekologicznych im. Stanisława Morawskiego.
więcej >>
Kolumna z postacią św. Jana Nepomucena
Wycieczki: Toszek
Toszek to liczące poniżej 4 tysięcy mieszkańców miasteczko, położone na zachód od Tarnowskich Gór, tuż przy granicy województwa śląskiego z województwem opolskim. Miasto zalicza się do najstarszych ośrodków władzy książęcej na Śląsku – już w pierwszych wiekach polskiej państwowości na toszeckim wzgórzu stanęła warownia, z czasem rozbudowana do rozmiarów pokaźnego zamku, w którym znajdowała się siedziba kasztelana. Po książętach śląskich w zamku rezydowali przedstawiciele możnych rodów, m.in. Redernów, Collonów czy, ostatnich na liście, Gaschinów. W cieniu zamku rozwijało się miasto. Zabudowało ono wschodnie stoki wzgórza zamkowego i już w XIII stuleciu cieszyło się z posiadania praw miejskich. W pierwszych dziesięciolecia XIX wieku tragiczne pożary strawiły zarówno zamek, jak i miasto. Miasto się odbudowało, zamek nie wrócił już do dawnej świetności. Mimo tych kataklizmów Toszek zachował średniowieczny układ urbanistyczny. Jego centrum stanowi czworoboczny rynek o wymiarach 100 na 60 m; z narożników tego placu wybiegają albo dwie, albo jedna ulica. Ważną rolę pełniła ulica Zamkowa, łącząca mieszczan z rezydującym w zamku panem. Zabudowa pierzei rynkowych pochodzi z XIX i XX wieku – przeważają w niej dwukondygnacyjne kamienice. Warto zwrócić uwagę na stojącą pośrodku placu figurę św. Jana Nepomucena – pochodzi z 1725 roku. Przy wschodniej pierzei wznosi się klasycystyczny ratusz z roku 1836. Niezwykle interesującą budowlą jest, znajdujący się pomiędzy Rynkiem a zamkiem, barokowy kościół parafialny. Toszecki rynek otrzymał w 2007 roku główną nagrodę w konkursie na Najlepszą Przestrzeń Publiczną Województwa Śląskiego, organizowanym corocznie przez Marszałka Województwa Śląskiego.
więcej >>
Opera Śląska
Wycieczki: Spacerem po Bytomiu
Początki Opery Śląskiej związane są z pełną pasji działalnością organizatorską Adama Didura. Ten wspaniały śpiewak, uznawany za jeden z najwybitniejszych basów w historii, rywal samego Fiodora Szalapina, oklaskiwany na scenach La Scali i Metropolitan Opera – przybył do Bytomia w kwietniu 1945 roku. 71-letni artysta wykazał się niebywałą wytrwałością oraz energią i już po dwóch miesiącach, 14 czerwca 1945 roku, odbyło się premierowe przedstawienie „Halki” Stanisława Moniuszki w Teatrze Śląskim im. St. Wyspiańskiego w Katowicach. W następnych latach ukształtował się w Bytomiu zespół operowy. Jego trzon stanowili artyści sceny lwowskiej i warszawskiej. Śpiewaków, muzyków, reżyserów czy dyrygentów przyciągało na Górny Śląsk samo nazwisko Adama Didura. Pod koniec 1945 roku siedzibą Opery Śląskiej stał się reprezentacyjny gmach Teatru Miejskiego przy ul. Stanisława Moniuszki, gdzie 29 listopada odbyła się bytomska premiera „Halki”. Wzniesiono go w latach 1899-1901, według projektu berlińskiego architekta Aleksandra Böhma. Nadał on budynkowi elegancki, neoklasycystyczny wygląd. W latach 20. ubiegłego wieku gmach przebudowano (kopuła i niektóre wnętrza), w oparciu o plany przygotowane przez wybitnego architekta wczesnego modernizmu i ekspresjonizmu – Hansa Poelziga. Między innymi zmniejszono główną salę koncertową, poprawiając zarazem jej akustykę. Z bytomską operą związani byli najwybitniejsi polscy artyści, np. Maria Fołtyn, Andrzej Hiolski czy Wiesław Ochman. Co ciekawe, zespół co dziesięć lat przygotowuje nowe przedstawienie „Halki” Stanisława Moniuszki. Opera Śląska jako pierwsza w Polsce była obecna w domach dzięki radiowej transmisji „Halki”, w grudniu 1945 roku; również jako pierwsza po wojnie występowała za granicą oraz otrzymała „Złotą Płytę”.
więcej >>
Park
Wycieczki: Pałac Donnersmarcków w Brynku
Brynek jest niedużą wioską, położoną w sąsiedztwie Tworoga, przy drodze z Tarnowskich Gór do Lublińca. Źródła historyczne po raz pierwszy wspominają o osadzie w XVI wieku. Później należała ona do dziedziców Tworoga, m.in. z rodu de Verdugo, Colonnów i Gastheimbów. W 1818 r. dobra Brynek zostały nabyte przez Bernarda Rosenthala z Wrocławia. Rosenthalowie wznieśli w Brynku w 1829 roku pierwszy pałac. Zaprojektowano go w stylu klasycystycznym. W drugiej połowie XIX wieku gmach przebudowywał Otto von Rosenthal w oparciu o plany architekta, Karla Johanna Lüdeckego. Do pałacu dostawiono wówczas dwa skrzydła i dwie wieże. W 1889 roku zmarł ostatni dziedzic Brynka, Hugo von Rosenthal, pozostawiając małoletnią córkę. Zarząd nad majątkiem przejęli opiekunowie prawni. Wtedy nabyciem pałacu zainteresowała się jedna z najbogatszych rodzin niemieckich – Henckel von Donnersmarck. Sfinalizowano to w 1904 roku, kiedy Brynek kupił hrabia Hugo II z przeznaczeniem na główną siedzibę linii siemianowickiej rodu von Donnersmarcków. Pałac zdawał się nie spełniać oczekiwań hrabiego, gdyż po rozebraniu do fundamentów na jego miejscu wzniesiono nowy. Plany przygotował architekt z Wrocławia, Karl Grosser. Obiekt zbudowano w ciągu jednego, 1905 roku, chociaż prace wykończeniowe trwały do 1908. Pałac zyskał oblicze eklektyczne, z przewagą elementów barokowych. Pałac w Brynku jest budowlą posadowioną na planie podkowy, z dwiema ośmiobocznymi wieżami, na których osadzono cebulaste hełmy. Dach jest mansardowy z lukarnami. Najbardziej zdobiony jest środkowy ryzalit z portykiem przed głównym wejściem. Zachowane zostały efektowne wnętrza pałacowe, m.in. hol główny, jadalnia czy kaplica pałacowa pod wezwaniem św. Franciszka z Asyżu i św. Huberta. W sąsiedztwie pałacu odnajdziemy rozległy park krajobrazowy z ogrodem botanicznym. W pobliżu są także inne zabudowania, jak np. okrągła wieża wodna z budynkiem bramnym, stajnia, wozownia, maneż, budynki mieszkalne - wszystkie wzniesione z cegły klinkierowej. W pałacu znajduje się obecnie internat Zespołu Szkół Leśnych i Ekologicznych im. Stanisława Morawskiego.
więcej >>
Park
Wycieczki: Pałac Donnersmarcków w Brynku
Brynek jest niedużą wioską, położoną w sąsiedztwie Tworoga, przy drodze z Tarnowskich Gór do Lublińca. Źródła historyczne po raz pierwszy wspominają o osadzie w XVI wieku. Później należała ona do dziedziców Tworoga, m.in. z rodu de Verdugo, Colonnów i Gastheimbów. W 1818 r. dobra Brynek zostały nabyte przez Bernarda Rosenthala z Wrocławia. Rosenthalowie wznieśli w Brynku w 1829 roku pierwszy pałac. Zaprojektowano go w stylu klasycystycznym. W drugiej połowie XIX wieku gmach przebudowywał Otto von Rosenthal w oparciu o plany architekta, Karla Johanna Lüdeckego. Do pałacu dostawiono wówczas dwa skrzydła i dwie wieże. W 1889 roku zmarł ostatni dziedzic Brynka, Hugo von Rosenthal, pozostawiając małoletnią córkę. Zarząd nad majątkiem przejęli opiekunowie prawni. Wtedy nabyciem pałacu zainteresowała się jedna z najbogatszych rodzin niemieckich – Henckel von Donnersmarck. Sfinalizowano to w 1904 roku, kiedy Brynek kupił hrabia Hugo II z przeznaczeniem na główną siedzibę linii siemianowickiej rodu von Donnersmarcków. Pałac zdawał się nie spełniać oczekiwań hrabiego, gdyż po rozebraniu do fundamentów na jego miejscu wzniesiono nowy. Plany przygotował architekt z Wrocławia, Karl Grosser. Obiekt zbudowano w ciągu jednego, 1905 roku, chociaż prace wykończeniowe trwały do 1908. Pałac zyskał oblicze eklektyczne, z przewagą elementów barokowych. Pałac w Brynku jest budowlą posadowioną na planie podkowy, z dwiema ośmiobocznymi wieżami, na których osadzono cebulaste hełmy. Dach jest mansardowy z lukarnami. Najbardziej zdobiony jest środkowy ryzalit z portykiem przed głównym wejściem. Zachowane zostały efektowne wnętrza pałacowe, m.in. hol główny, jadalnia czy kaplica pałacowa pod wezwaniem św. Franciszka z Asyżu i św. Huberta. W sąsiedztwie pałacu odnajdziemy rozległy park krajobrazowy z ogrodem botanicznym. W pobliżu są także inne zabudowania, jak np. okrągła wieża wodna z budynkiem bramnym, stajnia, wozownia, maneż, budynki mieszkalne - wszystkie wzniesione z cegły klinkierowej. W pałacu znajduje się obecnie internat Zespołu Szkół Leśnych i Ekologicznych im. Stanisława Morawskiego.
więcej >>
Rynek w Toszku
Wycieczki: Toszek
Toszek to liczące poniżej 4 tysięcy mieszkańców miasteczko, położone na zachód od Tarnowskich Gór, tuż przy granicy województwa śląskiego z województwem opolskim. Miasto zalicza się do najstarszych ośrodków władzy książęcej na Śląsku – już w pierwszych wiekach polskiej państwowości na toszeckim wzgórzu stanęła warownia, z czasem rozbudowana do rozmiarów pokaźnego zamku, w którym znajdowała się siedziba kasztelana. Po książętach śląskich w zamku rezydowali przedstawiciele możnych rodów, m.in. Redernów, Collonów czy, ostatnich na liście, Gaschinów. W cieniu zamku rozwijało się miasto. Zabudowało ono wschodnie stoki wzgórza zamkowego i już w XIII stuleciu cieszyło się z posiadania praw miejskich. W pierwszych dziesięciolecia XIX wieku tragiczne pożary strawiły zarówno zamek, jak i miasto. Miasto się odbudowało, zamek nie wrócił już do dawnej świetności. Mimo tych kataklizmów Toszek zachował średniowieczny układ urbanistyczny. Jego centrum stanowi czworoboczny rynek o wymiarach 100 na 60 m; z narożników tego placu wybiegają albo dwie, albo jedna ulica. Ważną rolę pełniła ulica Zamkowa, łącząca mieszczan z rezydującym w zamku panem. Zabudowa pierzei rynkowych pochodzi z XIX i XX wieku – przeważają w niej dwukondygnacyjne kamienice. Warto zwrócić uwagę na stojącą pośrodku placu figurę św. Jana Nepomucena – pochodzi z 1725 roku. Przy wschodniej pierzei wznosi się klasycystyczny ratusz z roku 1836. Niezwykle interesującą budowlą jest, znajdujący się pomiędzy Rynkiem a zamkiem, barokowy kościół parafialny. Toszecki rynek otrzymał w 2007 roku główną nagrodę w konkursie na Najlepszą Przestrzeń Publiczną Województwa Śląskiego, organizowanym corocznie przez Marszałka Województwa Śląskiego.
więcej >>
Sala myśliwska
Wycieczki: Pałac Mieroszewskich
O Gzichowie (obecnie dzielnicy Będzina) wspomina się po raz pierwszy w XVII wieku, kiedy był częścią składową Małobądza. W 1702 roku wzniósł tutaj swój pałac Kazimierz Mieroszewski, chorąży Księstwa Siewierskiego. W rękach Mieroszewskich budynek pozostawał do lat 30. XIX wieku, kiedy to w jego posiadanie weszli Siemieńscy. Po nich właścicielami Gzichowa były zarówno osoby prywatne, jak i duże przedsiębiorstwa. Wreszcie, w latach 80. ubiegłego wieku, jego gospodarzem zostało Muzeum Zagłębia. Pałac w Gzichowie był wielokrotnie modernizowany i upiększany - obecnie ma wygląd barokowo-klasycystyczny. Dwukondygnacyjną budowlę wzniesiono z cegły, na planie prostokąta. Po bokach umieszczono alkierze. Dach jest mansardowy, z lukarnami. Ryzalit środkowy zwieńczono szczytem ze spływami ozdobionymi wolutami. Przed wejściem głównym znajduje się portyk, którego kolumny podtrzymują balkon. We wnętrzach odnajdziemy wiele elementów pierwotnego wystroju. W okolicy pałacu stoją oficyny i zabudowania gospodarcze; dopełnieniem zespołu pałacowego jest park. Wystawę, która najlepiej wpisuje się w zabytkowy gmach, zatytułowano „Wnętrza stylowe XVIII i XIX w.”. Wzrok przyciągają rzadko spotykane polichromie klasycystyczne (np. „Salon Wodzów Antycznych”), zabytkowe meble, dywany, wyroby rzemiosła artystycznego oraz obrazy i rzeźby. Bogato prezentuje się kolekcja broni białej i palnej oraz uzbrojenia ochronnego. Ponadto w pałacu odnajdziemy zbiór obrazów i grafik będzińskiego artysty pochodzenia żydowskiego, Samuela Cyglera, który został zamordowany w 1943 roku w Auschwitz. W nieco inny świat wprowadzają wystawy: etnograficzna (poświęcona kulturze ludowej z terenu Zagłębia) oraz archeologiczna (pokazująca życie w osadzie kultury łużyckiej oraz grodzie wczesnośredniowiecznym).
więcej >>
Sala turniejowa
Wycieczki: Pałac Mieroszewskich
O Gzichowie (obecnie dzielnicy Będzina) wspomina się po raz pierwszy w XVII wieku, kiedy był częścią składową Małobądza. W 1702 roku wzniósł tutaj swój pałac Kazimierz Mieroszewski, chorąży Księstwa Siewierskiego. W rękach Mieroszewskich budynek pozostawał do lat 30. XIX wieku, kiedy to w jego posiadanie weszli Siemieńscy. Po nich właścicielami Gzichowa były zarówno osoby prywatne, jak i duże przedsiębiorstwa. Wreszcie, w latach 80. ubiegłego wieku, jego gospodarzem zostało Muzeum Zagłębia. Pałac w Gzichowie był wielokrotnie modernizowany i upiększany - obecnie ma wygląd barokowo-klasycystyczny. Dwukondygnacyjną budowlę wzniesiono z cegły, na planie prostokąta. Po bokach umieszczono alkierze. Dach jest mansardowy, z lukarnami. Ryzalit środkowy zwieńczono szczytem ze spływami ozdobionymi wolutami. Przed wejściem głównym znajduje się portyk, którego kolumny podtrzymują balkon. We wnętrzach odnajdziemy wiele elementów pierwotnego wystroju. W okolicy pałacu stoją oficyny i zabudowania gospodarcze; dopełnieniem zespołu pałacowego jest park. Wystawę, która najlepiej wpisuje się w zabytkowy gmach, zatytułowano „Wnętrza stylowe XVIII i XIX w.”. Wzrok przyciągają rzadko spotykane polichromie klasycystyczne (np. „Salon Wodzów Antycznych”), zabytkowe meble, dywany, wyroby rzemiosła artystycznego oraz obrazy i rzeźby. Bogato prezentuje się kolekcja broni białej i palnej oraz uzbrojenia ochronnego. Ponadto w pałacu odnajdziemy zbiór obrazów i grafik będzińskiego artysty pochodzenia żydowskiego, Samuela Cyglera, który został zamordowany w 1943 roku w Auschwitz. W nieco inny świat wprowadzają wystawy: etnograficzna (poświęcona kulturze ludowej z terenu Zagłębia) oraz archeologiczna (pokazująca życie w osadzie kultury łużyckiej oraz grodzie wczesnośredniowiecznym).
więcej >>
Obiekty i miejsca
Trasy
Wirtualne wycieczki
Panoramy
Wydarzenia
Aktualności
Galerie
Artykuły
Podserwisy
Audiowycieczki
Informacje
Potrawy
Organizatorzy
Użytkownicy
Planer podróży Planer podróży 0
    Przejdź do planera Dodaj pierwszy punkt do planera