Gliwicka Palmiarnia położona jest na terenie rozległego Parku im. Chopina, pomiędzy Kłodnicą a Kanałem Kłodnickim. Jej początki sięgają końca XIX wieku, a czas rozkwitu przypadł na lata 20. i 30. ubiegłego stulecia. Obecnie Palmiarnia jest nowoczesną instytucją, egzotyczną oazą w centrum przemysłowego miasta. Oprócz roślin tropikalnych czy kaktusów można tu zobaczyć chociażby owiane złą sławą piranie czy groźne gady.

Historia powstania pierwszej fabryki drutu na Śląsku sięga 1852 roku i wiąże się z postacią niemieckiego przemysłowca Wilhelma Hegenscheidta, który przyjechał na Śląsk z Westfalii.

Drewniana wieża antenowa Radiostacji jest cudem przedwojennej myśli inżynierskiej oraz świadectwem odwagi jej budowniczych. Dzięki wysokości 111 m zajmuje obecnie pierwsze miejsce na liście najwyższych na świecie konstrukcji, zbudowanych całkowicie z drewna. Wzniesiono ją w 1935 roku na terenie nowo powstałej stacji nadawczej przy ulicy Tarnogórskiej. 31 sierpnia 1939 roku obiekt był miejscem akcji prowokacyjnej, przeprowadzonej przez funkcjonariuszy hitlerowskiego SS, zwanej w historiografii prowokacją gliwicką.

Pierwsze wzmianki o osiedlaniu się Żydów w Gliwicach pochodzą z XVII wieku. W XVIII wieku mieszkało tutaj kilkanaście żydowskich rodzin. W 1812 roku wybudowali oni swoją pierwszą synagogę. Trzy lata później założono najstarszy cmentarz – przy obecnej ul. Na Piasku. Do dziś przetrwało około 500 nagrobków, wykonanych najczęściej z piaskowca. Najokazalsze jest neoklasycystyczne mauzoleum rodziny Meyerów. Na Piasku pochowano wielu członków znanej rodziny Troplowitz.

Muzeum Techniki Sanitarnej jest najmłodszą instytucją muzealną na mapie Gliwic – zostało założone w 2005 roku. Mieści się na terenie Centralnej Oczyszczalni Ścieków.

Budynek dawnego Domu Tekstylnego Weichmanna (po niem. Seidenhaus Weichmann) w Gliwicach mimo niewielkich rozmiarów zaliczany jest do najciekawszych realizacji architektonicznych w mieście nad Kłodnicą. Gmach wzniesiono w latach 1921-1922 przy ul. Zwycięstwa (ówczesnej Wilhelmstrasse), a zaprojektował go jeden z najwybitniejszych architektów XX stulecia - Erich Mendelsohn, którego dzieła podziwiane są na całym świecie.

Monumentalny i surowy gmach dawnego Teatru Miejskiego w Gliwicach mieścił niegdyś jedną z najlepszych placówek tego rodzaju na Śląsku. Gliwicka scena powstała pod koniec XIX w., a w latach międzywojennych stanowiła część Górnośląskiego Teatru Trzech Miast. Budynek uległ częściowemu spaleniu w 1945 r., gdy podłożyli pod nim ogień czerwonoarmiści. Lata 90. XX w. przyniosły rewitalizację gliwickiej sceny, która – nazwana „Ruinami” – stała się miejscem wielu przedsięwzięć kulturalnych.

Przez stulecia władze miejskie Gliwic urzędowały w budynku ratusza, który do dnia dzisiejszego stoi na środku rynku. Obecnie główną siedzibą władz miasta jest potężny gmach dawnego hotelu „Haus Oberschlesien” (czyli „Dom Górnośląski”). Budynek wznosi się przy ulicy Zwycięstwa, łączącej Stare Miasto z dworcem kolejowym. Eklektyczna w duchu budowla została postawiona w latach 20. ubiegłego stulecia, a rozsławił ją w jednej ze swoich powieści Horst Bienek.