slaskie.travel
Petra to miasto wykute w skale przez dawnych mieszkańców dzisiejszej Jordanii. Miejsce tłumnie odwiedzane przez turystów: widok wielkiej fasady w antycznym stylu w skalnej górze musi robić kolosalne wrażenie. Katowicka restauracja Petra ma tą prawdziwą Petrę przypominać z zewnątrz i wewnątrz. Stąd stylizowane kolumny i portyki na ścianach, a nad naszymi głowami dziesiątki lampeczek na niebieskim suficie, co z pewnością ma udawać rozgwieżdżone niebo nad pustynią. Do tego w zakamarkach lokalu rzucają się w oczy artefakty z arabskiego suku. Jakieś buteleczki, jak z domu Alladyna, fajka wodna Sindbada Żeglarza i lustro, w którym Szeherezada sprawdzała co rano, czy ma jeszcze głowę na karku. Jeden ze stoliczków ma przezroczysty blat, pod którym kryją się szkatułeczki ze świecidełkami, które zapewne zgubił Ali Baba, kiedy wypił za dużo sfermentowanego mleka wielbłądzicy.
Kiedy już rozejrzymy się po Petrze (czyli po pięćiu sekundach, bo to na prawdę niewielki lokal), czas zajrzeć do karty dań. Do wyboru mamy kebab, kebab lub kebab. Ewentualnie pizzę. Petra nazywa się restauracją, choć można by mieć do tego pewne zastrzeżenia. Wprawdzie są tam stoliczki i jest urocza kelnerka, to jednak płacimy przy kasie, a dwa wielkie rożna z mięsem obracają się na naszych oczach. Kiedy już po długim namyśle wybierzemy swój kebab, poczekamy na niego w pobudzającym apetyt zapachu grillowanego mięsa. Na szczęście wyciągi w Petrze działają na tyle dobrze, że nie zabieramy później tych miłych skądinąd aromatów ze sobą na ubraniu.
Ja zamówiłem szisz kebab (11 zł) i po chwili wylądował przede mną talerz z trzema rulonikami uformowanymi z siekanego mięsa na połówce pity, spora porcja frytek i trochę smacznej zieleniny. Do tego osobna salaterka z sałatką z drobno pokrojonych pomidorów i ogórków oraz trzy miseczki z sosami. Same szisz kebaby smakują bowiem jak smaczna, ale za słabo przyprawiona, smażona wołowina. Dopiero obficie zroszone sosem sprawiają, że kubki smakowe krzyczą z radości. Trzy ruloniki i trzy miseczki z sosami. Najpierw łagodny, jogurtowo-czosnkowy. Potem podobny, ale przyprawiony papryką. I gorący finał: przetarta, ostra papryka. Zdecydowany faworyt. Sos jest ostry, ale po paru kęsach nie będziemy szukać telefonu, żeby wykręcić numer 998. W sumie smacznie (w Petrze serwują kebab wołowy i drobiowy) i niedrogo. Do tego można usiąść przy stoliku przy wielkim oknie i patrzeć, jak toczy się za nim życie. Choć czasem to przechodnie patrzą, jak uganiamy się widelcem za oliwką na talerzu, więc lepiej usiąść w głębi.
