slaskie.travel
Ulica Modrzejowska jest jedną z najstarszych, a zarazem najważniejszych ulic w centrum Sosnowca; pełni rolę deptaka. Wytyczono ją na początku drugiej połowy XIX wieku, po otwarciu dworca Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Ulica prowadziła z centrum ówczesnego miasta, czyli okolic dworca kolejowego, w kierunku Modrzejowa - wówczas jeszcze samodzielnej miejscowości, a obecnie południowej dzielnicy Sosnowca. W zabudowie ulicy spotkamy kilka ładnych kamienic z drugiej połowy XIX i pierwszej połowy XX wieku.
Sosnowiec to największe miasto Zagłębia Dąbrowskiego. Rozciąga się na prawym brzegu Brynicy i lewym Białej Przemszy. Na współczesne miasto składają się liczne, samodzielne niegdyś miejscowości, niejednokrotnie chwalące się długą i bogatą historią. „Kariera” przemysłowa Sosnowca nabrała tempa w połowie XIX wieku, kiedy to nad Brynicę doprowadzono kolej żelazną. W 1859 roku otwarto we wsi Sosnowice (pierwotna nazwa Sosnowca) obszerny i ważny dla Królestwa Polskiego dworzec Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Wkrótce wokół zaczęło się kształtować osiedle przypominające wyglądem ośrodek miejski.
Jedną z pierwszych ulic wytyczonych w tym rejonie jest ulica Modrzejowska, która liczy około 500 m, a rozpoczyna się na placu Stulecia, tuż obok dworca kolejowego. Dalej biegnie ona na południowy wschód, w kierunku starej miejscowości, która przed powstaniem styczniowym cieszyła się prawami miejskimi, a obecnie jest jedną z dzielnic Sosnowca, czyli Modrzejowa. Nazwa ulicy została oficjalnie zatwierdzona na początku XX stulecia (po uzyskaniu przez Sosnowiec w 1902 roku praw miejskich) i nigdy nie była zmieniana. Na początku XXI wieku ulica Modrzejowska jest głównym sosnowieckim deptakiem. Wędrując nim, warto zwrócić uwagę na interesujące kamienice. Wznieśli je przeważnie przedsiębiorcy żydowscy, na przełomie XIX i XX wieku. Najstarszym (prawdopodobnie) obiektem jest kamienica pod numerem 32 – wybudowano ją z kamienia wapiennego, ceglane są natomiast np. obramienia okien i gzyms. W domu tym, postawionym w latach 60. XIX wieku, mieszkali pracownicy Huty „Romania”. Urodą wyróżnia się kamienica stojąca na rogu ulicy Warszawskiej. Jest eklektyczna, a została postawiona przez rodzinę Binderów; kiedyś mieściły się w niej firmy różnych branż. Nieco dalej, pod numerem 5, wznosi się ceglany, secesyjny budynek dawnego Hotelu „Bristol”. Niestety, do naszych czasów nie zachowały się targowe Hale Towarzystwa Rozwój, służące kupcom do czasów tuż powojennych przy skrzyżowaniu ulic Modrzejowskiej i Kościelnej.
