slaskie.travel
Repty Śląskie są dzielnicą Tarnowskich Gór, oddaloną kilka kilometrów od centrum miasta. Przebiega tędy droga krajowa nr 78, tutaj także swoje źródła ma rzeka Drama. Repty Śląskie zaliczają się do najstarszych miejscowości w tej części Górnego Śląska – pierwsza wzmianka o nich pochodzi już z początku XIII wieku, kiedy należały do wrocławskiego klasztoru norbertanów. Później majątek znajdował się w rękach różnych rodów szlacheckich. W 1824 roku Repty Śląskie wraz ze Starymi Tarnowicami kupił Karol Łazarz ze świerklanieckiej, protestanckiej linii potężnego rodu Henckel von Donnersmarck. To właśnie on postanowił przekształcić rozległe obszary leśne swojej nowej posiadłości w zwierzyniec, czyli miejsce polowań własnych i swych arystokratycznych gości. W tym celu duży fragment naturalnego lasu otoczono kamiennym murem i wzniesiono myśliwski zamek. Syn Karola Łazarza, Guido, zamienił zwierzyniec w angielski park, a w latach 1893-98 zbudował kompleks pałacowy, z główną rezydencją w stylu neorenesansu niemieckiego. Projektantem pałacu był znany monachijski architekt, Gabriel Ritter von Seidl. Donnersmarckowie władali Reptami do 1945 roku, kiedy pałac został spalony, natomiast włości przejęło państwo polskie. Do dziś zachowały się dwa obiekty z kompleksu pałacowego: gruntownie przebudowana dawna masztalernia, będąca obecnie częścią Salezjańskiego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego, oraz ceglany budynek dawnej gajówki, zaadaptowany teraz na obiekt gastronomiczny. Pośrodku parku wznoszą się gmachy Górnośląskiego Centrum Rehabilitacji. Ze względu na walory przyrodnicze, w 2002 roku utworzono Zespół Przyrodniczo-Krajobrazowy „Park w Reptach i Dolina Dramy”. Pięknie prezentują się miejscowe buczyny z pomnikowymi, nierzadko liczącymi ponad 100 lat, drzewami. Oprócz gatunków rodzimych spotkamy tutaj także liczne drzewa egzotyczne. Bogaty jest świat roślin naczyniowych i zwierząt. Poznamy go bliżej, wędrując za znakami ścieżki dydaktycznej. Alejki parkowe zaprowadzą nas także do zabytkowych obiektów górniczych, jak np. szyb „Ewa”.
