slaskie.travel
Radzionków jest starą osadą, której początki sięgają czasów średniowiecznych. Pierwsze wzmianki źródłowe o miejscowości pochodzą z XIV wieku. Do XIX stulecia pozostawała ona typową wsią rolniczą. Uprzemysłowienie Śląska pod panowaniem pruskim przyniosło diametralne zmiany w życiu mieszkańców. W drugiej połowie XIX wieku funkcjonowały już tutaj kopalnie i huta cynku potężnego rodu Donnersmarcków. Po I wojnie światowej Radzionków znalazł się w granicach Polski; prawa miejskie otrzymał w 1951 roku.
Istnienie samodzielnej parafii w Radzionkowie odnotowują już dokumenty XIV-wieczne, przetrzymywane w archiwach watykańskich. To spisy podatku zwanego świętopietrzem. Pierwszy kościół, zapewne drewniany, został zniszczony przez husytów w XV wieku. Wkrótce go odbudowano. Kolejna świątynia przetrwała do drugiej połowy XIX wieku, ale w XVI przejęli ją wyznawcy protestantyzmu. We władanie katolików wróciła po edykcie cesarskim z 1629 roku. W połowie XIX wieku podjęto decyzję o budowie nowego, większego kościoła. Stary budynek rozebrano w roku 1872, wnet wykopano fundamenty pod nowy i wmurowano kamień węgielny. Inwestycję finansowali mieszkańcy Radzionkowa, wsparci przez hrabiego Henckla von Donnersmarcka. Uroczystość poświęcenia świątyni odbyła się w 1875 roku.
Podobnie jak w wielu innych miejscach w Polsce, również w Radzionkowie istnieje legenda o św. Wojciechu, który miał na terenie dzisiejszego miasta głosić Słowo Boże. Kościół św. Wojciecha został wzniesiony z cegły, na planie krzyża łacińskiego, w stylu neogotyckim. Ma postać trójnawowej bazyliki, z korpusem nawowym i węższym prezbiterium oraz wieżą zwieńczoną iglicą. Nad przecięciem transeptu z nawą główną ustawiono sygnaturkę. Wnętrze również otrzymało jednolity, neogotycki wystrój.
