slaskie.travel
Obecny kościół św. Andrzeja Apostoła w Zabrzu wzniesiony został w latach 1863-66. Budowla ta, reprezentująca swą architekturą styl neoromański, w kolejnych latach powiększana i kilkakrotnie odnawiana, zbudowana została na planie prostokąta. Kościół św. Andrzeja posiada wieżę z dzwonnicą, a ozdobiony jest sterczynami oraz detalami kamieniarskimi. Nie jest to pierwsza świątynia na tym miejscu.
Źródła pisane pozwalają na przyjęcie, iż swoją świątynię wieś Zabrze posiadać mogła już w 1305 r., kiedy to założona wówczas miejscowość stanowiła gminę administracyjną. Już w 1354 r. pojawia się wzmianka o tym, iż przebywający w Zabrzu biskup Przecław z Pogorzeli zatwierdził wyposażenie oraz przywileje dla tutejszego proboszcza. Ówczesny kościół, podobnie jak większość wiejskich świątyń w tych czasach, był budowlą drewnianą. W 1530 r. został spalony, prawdopodobnie przez zwolenników reformacji.
Nowy, również drewniany, wybudowano tu w 1546 r. Posiadał on dzwonnicę oraz trzy ołtarze we wnętrzu. W 1677 proboszczem tutejszej parafii został ks. Jerzy Badestinus, który stał się również pierwszym zabrzańskim kronikarzem. Przez 43 lata żywo interesował się przeszłością parafii, studiując akta oraz gromadząc opowieści miejscowych. Stworzona przez niego kronika zaginęła niestety w późniejszych wiekach. Innym zasłużonym tutejszym kapłanem był ks. Józef Filip Schultz, który funkcję proboszcza sprawował od 1770 r. przez aż pół wieku.
Gdy stary kościół zaczął niszczeć, a naprawy niewiele pomagały, starania o wybudowanie nowej, murowanej świątyni rozpoczął w 1849 r. proboszcz ks. Filip Kitta. Budowę - po uzyskaniu niezbędnych zezwoleń - rozpoczęto w 1863 r. Kościół ś. Andrzeja oddany został wiernym do użytku w 1866, a jego konsekracja przez biskupa Adriana Włodarskiego nastąpiła 6 maja 1868. Obok świątyni założono dom dla ubogich. W 1887 r. sprowadzono do Zabrza siostry ze Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza, które niebawem urządziły tu przedszkole oraz sierociniec, czynne do dnia dzisiejszego.
