slaskie.travel
Już nazwa miasta - Tarnowskie Góry - zdradza jego wielowiekowe związki z górnictwem: „gory” w czasach staropolskich oznaczały kopalnie. Stąd właśnie wzięła się nazwa późniejszego miasta Tarnowskie Góry. Także herb, w którym od początku XVI wieku widnieją narzędzia górnicze - pyrlik i żelozko - określa jednoznacznie, czym zajmowali się mieszkańcy osady. Położone na północnych krańcach Górnego Śląska miasto od XVI wieku było jednym z najważniejszych ośrodków przemysłowych tej części Europy. Zabytkowa Kopalnia Srebra jest jedną z czterech obiektów Gwiazd Techniki czyli wybranych zabytków Szlaku, oferujących zwiedzającym najwyższą jakość i różnorodność usług, przy jednoczesnej unikatowej wartości merytorycznej.
W Tarnowskich Górach wydobywano rudy ołowiu, srebra i cynku. Wpierw czyniono to metodą odkrywkową, później zaczęto kopać szyby i drążyć chodniki. Pierwszy okres pomyślności miasta wiązał się przede wszystkim z produkcją ołowiu i srebra, i trwał do drugiej połowy XVII wieku. Produkcja ołowiu w Tarnowskich Górach w XVI wieku odegrała kluczową rolę w europejskim hutnictwie srebra, a produkcja cynku w wieku XIX zdominowała światową podaż tego metalu. Zabytkowa Kopalnia Srebra i związane z nią zakłady przemysłowe stały się fundamentem rewolucji przemysłowej na Górnym Śląsku. Nowatorski system odwadniania zaopatrywał w wodę zarówno przemysł jak i powiększającą się liczbę ludności aglomeracji.
W ciągu kilku stuleci na obecnych terenach miasta wykopano około 20 tysięcy szybów, 150 kilometrów chodników i kilkadziesiąt kilometrów sztolni odwadniających. Podziemną trasę turystyczną otwarto w 1976 roku. Wytyczono ją na terenie dawnej kopalni „Fryderyk”, w części powstałej w XVIII i XIX wieku. Obejmuje 40-metrowy zjazd szybem „Anioł” i wędrówkę 1740 metrami wyrobisk z rozległymi komorami („Srebrna”, „Zawałowa” i „Niska”), a nawet spływ łódką w chodniku wodnym (270 m). W budynku nadszybia, przed zjazdem widną do podziemi, można oglądnąć efektowną, multimedialną ekspozycję, prezentującą dzieje górnictwa rud w Tarnowskich Górach.
W bezpośrednim sąsiedztwie kopalni umiejscowiono Skansen Maszyn Parowych. Nie wszystkie są one związane z górnictwem. Znajdziemy tutaj co prawda kopalnianą maszynę wyciągową, ale uwagę przyciągają również m.in. parowy walec drogowy (z 1928 roku) oraz parowozy: normalno- i wąskotorowe. Zabytkowa Kopalnia Srebra i Skansen znajdują się na Szlaku Zabytków Techniki.
Ok. 1490 – Chłop zwany Rybką, zamieszkujący osadę Tarnowice (ob. Tarnowice Stare, dzielnica Tarnowskich Gór), odkrył pierwszą bryłę kruszcu. Błyszczącą rudę odsłoniły najprawdopodobniej korzenie powalonego drzewa. Wydarzenie to sprawiło, że tutejsze bogactwa mineralne zaczęły przyciągać licznych kopaczy srebra i ołowiu, których ogarnęła prawdziwa gorączka. Wkrótce powstała tu osada górnicza.Jej dynamiczny rozwój przyczynił się do nadania osadzie praw miejskich i Statusu Wolnego Miasta Górniczego. W miarę rozwoju techniki górniczej, górnicy eksploatowali coraz głębsze pokłady. Cały czas borykali się jednak z zalewaniem wyrobisk przez wodę. Opracowano więc nowatorski, jak na ówczesne czasy system odwaniania kopalń za pomocą sztolni, które grawitacyjnie odprowadzały wodę z wyrobisk.W 1788 roku, po wielu dziesięcioleciach zapaści w górnictwie, dokonano na polach bobrownickich ponownego odkrycia(ob. dzielnica miasta Bobrowniki Śląskie) bogatych złóż rud srebra i ołowiu. W tym samym roku uruchomiono królewską państwową kopalnię kruszców Fryderyk (niewielki jej fragment udostępniono do zwiedzania jako Zabytkowa Kopalnia Srebra). Zastosowanie kieratów konnych do odwadniania głębokich na kilkadziesiąt metrów szybów nie zdało egzaminu, dlatego górnikom z pomocą przyszła technika parowa. W 1788 roku uruchomiono na obecnych terenach miasta, sprowadzoną z Anglii, maszynę parową (pierwsza tego typu maszyna zainstalowana na Górnym Śląsku) do odwadniania wyrobisk, która pozwoliła górnictwu tarnogórskiemu wejść w nowy etap rozwoju i świetności, który trwał nieprzerwanie do 1913 roku., kiedy to nastąpiło zakończenie wydobycia.
Kopalnia Srebra wpisana jest na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, listę Pomników Historii. Jest także punktem kotwicznym Europejskiego Szlaku Dziedzictwa Industrialnego - ERIH
Styczeń – Marzec
9.00 – 15.00 (od wtorku do niedzieli)
SREBRNA GODZINA: zwiedzanie bez limitu osobowego (o 13.00)
Kwiecień – Maj, Październik – Grudzień
9.00 – 15.00 codziennie
Czerwiec
9.00 – 15.00 (od poniedziałku do piątku)
9.00 – 17.00 (w soboty i niedziele)
Lipiec – Wrzesień
10.00 – 16.00 (od poniedziałku do piątku)
9.00 – 17.00 (w soboty i niedziele)
