slaskie.travel
Pierwotny kościół św. Trójcy był niewielkim obiektem drewnianym, który oprócz funkcji świątyni parafialnej pełnił także rolę kaplicy zamkowej. Rozebrano go za czasów Kazimierza Wielkiego, podczas rozbudowy zamku w Będzinie. Wówczas, w 1365 r., wzniesiono na tym miejscu niewielki kościół murowany, w stylu gotyckim. Ten z kolei obiekt z biegiem kolejnych wieków był rozbudowywany, co miało związek m.in. ze wzrostem liczby mieszkańców. W XV w. dobudowano wieżę, która pełniła rolę obronną. Druga połowa XVI w. przyniosła przejęcie świątyni przez arian, popieranych przez kasztelana będzińskiego, Jana Firleja. Po powrocie w ręce katolików znacznie zniszczony kościół był odbudowywany na przełomie XVI i XVII w.
Niewątpliwie ważnym wydarzeniem była w tych czasach wizyta, przebywającego w Będzinie w 1589 r., kardynała Hipolita Aldobrandiniego, późniejszego papieża Klemensa VIII. Przekazał on wówczas świątyni renesansowy kielich. Kościół św. Trójcy wraz z zamkiem spalony został przez Szwedów w 1655 r. Kilka lat później odbudowany został w stylu barokowym. Świątynię rozbudowywano także w końcu XVIII w., wznosząc od strony północnej kaplicę Matki Bożej Częstochowskiej, ufundowaną przez ród Mieroszewskich, będących właścicielami tutejszych dóbr. Z końcem XIX w. wybitny proboszcz, ks. Leopold Dobrzański dobudował z kolei, od strony południowej, kaplicę Serca Jezusowego.
Kościół św. Trójcy i jego wnętrze utrzymane jest generalnie w stylu baroku. Obraz, umieszczony w późnobarokowym ołtarzu głównym (z figurami apostołów Piotra i Pawła), przedstawia wyobrażenie Trójcy Świętej. Podobną tematykę ma wielki fresk na suficie nawy. W jednym z ołtarzy bocznych, znajdujących się w nawie głównej, znajduje się obraz Matki Bożej Różańcowej, będący najstarszym z malowideł kościoła, datowany na wiek XVI.
