Drewniany kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, stojący na Cmentarzu Starokozielskim w Gliwicach, został pierwotnie postawiony w Zębowicach koło Olesna. Tamtejszym wiernym służył od końca XV wieku do początku ubiegłego stulecia. Wtedy trafił do Gliwic. Jest to archaiczna konstrukcja drewniana, z dobudowaną wieżą, zwieńczoną hełmem z latarnią. Wnętrze, utrzymane w stylu barokowym, pochodzi z XVIII wieku.
Zębowice są starą miejscowością, odnotowaną już w 1251 roku, położoną niedaleko Olesna. Tutejsza parafia wzmiankowana jest już w 1447, a drewniany kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, datowany jest na rok 1493. Niewielka społeczność użytkowała świątynię przez prawie pięć wieków. Jednak w latach 1910-11 obok kościółka wzniesiono nowy, murowany, a stary wystawiono na sprzedaż. W 1921 roku, podczas III Powstania Śląskiego, świątynię przeszył pocisk artyleryjski, który utkwił w jednej z belek wieży. W 1925 roku na kupno budynku zdecydowały się Gliwice. Po drobiazgowej rekonstrukcji stanął on na Cmentarzu Centralnym. W latach 90. ubiegłego wieku świątynię ponownie przeniesiono - tym razem na Cmentarz Starokozielski, gdzie uroczystego poświęcenia dokonano w roku 2000.
Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny ma konstrukcję zrębową; prostokątne prezbiterium jest węższe od nawy, do której przylega kruchta. Na piętrze znajduje się loża kolatorska. Ściany i dach pokryto gontem. Sygnaturkę zwieńczono hełmem z latarnią. Wieża o konstrukcji słupowej została dobudowana do frontu kościoła w roku 1777. Ozdobiono ją baniastym hełmem z latarnią. Zewnętrzne schody prowadzą na chór. Wystrój i wyposażenie kościoła pochodzi głównie z XVII i XVIII wieku. Znajdziemy więc tutaj barokową polichromię, ambonę, ołtarz główny, figury i obrazy. Klasycystyczne ołtarze boczne wstawiono w XIX wieku. Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Gliwicach znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego.